Galactic Renaissance er 80% testa (fordi me valgte å hoppe av i svingen), men eg trur ikkje fullverdig speling hadde endra inntrykket mykje. Eg er skuffa.
Eg vil sei at spelet er uegna til å gi glede på første speling av ein drøss med grunnar. Det eine er at spelet lever på at du er 100% innforstått med kva alle advisorane gjer og korleis ein taktisk bruker disorder til gunst eller ulempe. Å ikkje ha dette på plass gjer at poenggivande speling og taktisk speling er umulig. Det er også eit spel som utfordrar informasjonsbåndbredden og er lett til å spele feil pga at mange av planetane har reglar printa på med liten tekst.
Det er heller ikkje tatt for gitt at å spele for korkrete men samtidig veldig tilfeldig og vilkårlege Victory Point-vilkår er spennande. Det tematiske motivet for kva du prøver å få til er ikkje heilt på plass. Det liknar litt på objectives i Twilight Imperium som også er mystiske.
Med 5 spelarar tok det veldig lang tid mellom turane med liten sjanse til å målretta gjere ting som ikkje blei sabotert før det var din tur igjen. Det verste her var at sabotasjen skjer fullstendig tilfeldig uten forsett.
Kanskje spelet lider mindre når det er 3 spelarar? Det krever at spelet gir ein annan “energi” enn det eg opplevde i kveld med 5. Det må engasjere at du sender 5 emmisaries ut til planeten Kwakbapl. Det må gi ein respons i motspelarane sit sinn: “Ånei, no blir det disorder som øydelegg heile neste turen min og gjer at senatoren min seinare gir ingenting!” Men i den hypotetiske turen trur eg dei fleste vil reagere med å trekke på skuldrene og eit gjesp. Spelet har ein veldig gradvis og uengasjerade oppbygning mot eit sluttspel som er for uoversiktlig og tilfeldig.
Spelet gjenstår som eit hypotetisk bra spel, men som me aldri kjem til å finne fordi vi aldri blei engasjerte i det. Eg hadde kanskje kost meg under andre omstendigheter, men det er andre spel som lettare engasjerer både meg og andre: Inis (av same designer), Chaos Order, Rising Sun, Blood Rage, Dominant Species (+ Marine), Kemet, Godfather… Lista er lang. Skulle eg ha gjetta, kjem nok ikkje GR på bordet igjen på årevis uten at ein ildsjel tvinger det fram, og det blir ikkje meg. Det er ikkje urimeleg å selge det igjen.
(Cosmic Encounter er forresten best eigna som fyringsmasse, men det får bli sin eigen diskusjon.)