For å utdjupe litt meir om det med terningbruk (og spelet generelt):
Reglane presiserer at Auto Win i VQ er uvanleg; vanlegvis vinn ein på VP. Og korleis får ein VP? Delta på polsk valg: Velg eit kort, trill ein terning, høgaste vinn. Bli gift; trill to terningar, trill bra, og få VP. Angrip Keys, trill bra, få VP. Konverter, trill, få VP. Sponsor nokon; trill, få VP. Det er trilling, trilling, trilling. Er du uheldig, står du igjen i driten. Er du heldig, får du mange høge tal og vinn pga. at du er heldig.
Korleis vinn ein i TI? Du vinn på VP. Og korleis får ein VP? Utvikle rette teknologiar; du har kontroll fram mot målet. Bruke masse Trade Goods på rett tid, som du må ha spart fram mot dette målet. Eller snu ti planetar, som du må ha spart fram til dette tidspunktet. Eller få ut fire Dreadnaugts på brettet. Eller eller.
Poenget er at vegen fram mot VP i dei to spela er ganske ulik; i TI kan du arbeide deg fram mot eit mål som du kan sikre deg å nå. I VQ må du trille for VP, og då kan du vere heldig eller uheldig. Eg har lyst å vinne fordi eg har vore fylgd ein god strategi; eg har ikkje lyst å tape fordi eg har åtte terningar og får ikkje 5 eller 6 på nokon av dei.
Eg synes også diplomati fungerer betre i TI; der er det harde forhandlingar og skiftande alliansar ganske ofte. Ang. kortbruk er VQ meir utilgiveleg; ok, ein har “Sabotage” og slike kort i TI, men i VQ har ein kort som tek over heile land (som eks. Skottland-kortet etc); utan førevarsel vert ting dradd bort under føtna dine fordi eit kort vart spelt imot deg (og ikkje nødvendigvis fordi du har spelt dårleg eller motstandaren bra).
Ok. Eg likar VQ. Men eg deler ikkje panegyrisk beundring; det tek veldig lang tid og har for mange tilfeldighetar i form av kort og terningar. (Og samanlikninga med TI er meir i form av lengde og poengsystem etc.; eg har det ikkje som favorittspel lengre).