Reply To: Here I Stand

#1425
Jarle Haktorson
Keymaster

SESSION REPORT ifrå England sitt perspektiv

Eg hadde spart kort inn i siste runde. I tillegg fekk eg kort ifrå koloniane. Når så Protestants tilbydde meg to kort for å trekke meg bort ifrå Tyskland, noko eg likevel hadde tenkt, sat eg brått med ni kort på hand; fleire av dei veldig gode, m.a. Treachery og Copernicus. På det tidspunktet rekna eg det som ganske sikkert at eg kom til å vinne den runden og det på eitt av to vis;

Anten ved å
a) bruke alle kort på Convertions (1VP pr. 2 Convertions og så spele Copernicus (2VP), eller
b) Bruke Home Card + Treachery for å ta Antwerp (2VP), så bruke fem kort for å gjennomføre ti Convertions i England (2-4 VP i England, basert på trilling; eg hadde ganske gode odds, og med ti Convertions rekna eg 2-4 VP som sannsynleg, inkludert paveleg inngripen/tilbakeslag). Så bruke Copernicus for å få 2VP til. Samla 6-8VP, noko som ville fått meg på 25-27 VP. Option A ville truleg gitt meg 7 VP, og eg ville enda på 26 VP.

Eg landa på option B for, for i første runde såg eg at Hapsburg ikkje forsterka seg i Antwerp. Då låg vegen ganske open for å klare option B med god margin. Eg brukte såleis Home card og flytta inn i Antwerp med åtte styrkar; med Treachery etterpå var eg garantert siger (Hapsburg kunne maks fått fire hits; sjølv om eg hadde bomma på alle mine, ville eg likevel hatt fire igjen, og vunne på Treachery).

Så kom det store tilbakeslaget; Papacy stal mitt Treachery-kort rett før eg fekk brukt det. Ikkje berre mista eg «auto-win» på Key’en pga. det kortet, men eg måtte bruke av Convertions-korta mine for å klare å ta Key’en, sidan eg allereie hadde brukt Home card for å kome i posisjon for å ta Antwerp.

Når Antwerp var falle, hadde eg såleis berre tre kort igjen til Convertions. Dette var eit tilbakeslag, men eg låg framleis an til å nå 25 VP. Når desse Convertions var gjennomført, inkludert motreaksjon ifrå Paven, hadde eg 23 poeng, men England var akkurat ikkje nok Protestantisk til å få 2 VP ifrå Copernicus. Eg kunne då spele kortet på to andre måtar; få 1VP + 1 kort, eller bruke kortet til totalt fire convertions.

Bruke det som 1 VP + 1 kort var avhengig av at eg trakk eit kort med verdi på minst 3, og så klare éin Convertions på to forsøk ved å spele det. Då ville eg enda på 25 VP. Å bruke det som fire Convertions var tryggare; eg måtte ha lukkast med tre av fire forsøk, men det var ingen motreaksjon mogleg lengre, og eg hadde veldig gode odds. Det ville også gitt meg 25 VP. Dessutan var det ein gamble å trekkje eit 3’ar kort eller høgare.

Så trilla eg. Ok første, fail andre, ok tredje, så kom fjerde… Eg hadde fire terningar, ville vunne ties, klarte ein 5’ar, og så fekk Papacy den 6’ar dei trengte for å stå imot… Dette var siste runde og me pakka saman, ingen vinnar.

Konklusjon

Eg synes eg spelte England bra, klarte å balansere motmakter på ein grei måte, fekk gode avtalar etc. Alle planane mine fungerte eigentleg bra. Difor er det kjipt at det skal ende på eit terningkast. Dette av fleire grunnar:

a. Å tape på terningkast i eit kortare spel er heilt greitt. Å tape på terningkast etter elleve timar speling er ikkje så gøy.
b. Å tape med så gode odds for å vinne (83,3 %) skjer jo, men det er ikkje gøy.
c. All planlegginga betyr lite, då det er ein terning som skal avgjere; ikkje menneskelege faktorar.
d. Sikkert fleire ting…

I Game of Thrones spelte me éin gong med “Tides of Battle” cards; desse fungerer i prinsippet som terningar. Etter éin bruk droppa me dei; det vart for tilfeldig i kamp. Slik kampane er i GoT no, minner dei om Scythe, som har eit ganske likt system som også fungerer utmerka. Rex det same.

Twilight Imperium har veldig mykje trilling, men den er gjentakande og du kan pushe ressursar inn for å auke sjansane og målet er å få VP for å klare oppdrag som sjeldan involverer trilling.

Eg sa etter VQ at eg nok ikkje kom til å spele det igjen; det var tolv timar med lite som skjedde og lang ventetid; ratioen gøy/speletid var ikkje god nok. Når så HIS vart forklart, virka det betre. Det er det jo også, sjølv om det framleis er eit langt spel. Eg kan nok vore med igjen, men dei andre fraksjonane virkar ikkje så veldig spennande eigentleg. Frankrike er berre slit, Protestants virkar låst i sin strategi, Ottoman virkar for Risk-aktig…kanskje Hapsburg eller Papacy kunne vore gøy.

MEN det er eit spel eg har langt meir lyst å spele: Republic of Rome. Håpar nokon får anda over seg til å lese seg opp på dette, så skal eg stille på prøvekveld. Om ingen melder seg innan rimeleg tid, melder eg meg sjølv.

For ja; som dei som har gidda å lese dette forstår; no har eg permisjon ifrå jobb og brått massevis av ledig tid eg ikkje har hatt på fleire år, så no er det mykje nerde-tid å bruke, som å skrive innlegg som dette!