- This topic has 3 replies, 3 voices, and was last updated 1 year, 9 months ago by
.
-
Posts
-
Reglar, reglar, reglar…
Ser ut som at Jarle hadde god kontroll. Er glad at me hadde “uendelig” bonus-actions slik at me ikkje berre satt med døde kort i tableu’et.
—
Eg trur eg likar spelet. Det var litt vanskeleg å få oversikt over all informasjonen og lett destillere det ned til det viktigaste, men eg trur med litt trening går dette betre etter kvart. Eg trur også at med litt meir trening speler me fortare og meir intelligent. Det sakte tempoet i spelinga var eit lite minus akkurat i kveld/går.
Spelet har sine intriger med spioner som blokkerer actions om du ikkje har bribes til smøre situasjonen; lokale høvdingar som krever smøring for å få tilgang til området; Mord og krig som fører til total kollaps; Lojalitet til stormaktene så lenge dei gir deg makt. Tematikken er der om Ecklund-syndromet ikkje har knekt deg allerede.
Det er også solid mekanikk uten åpenbare hol, samt mulighet for synergitenking og lange kjeder av bonus-actions. Det fører til ganske innfløkte taktiske mulighetar (om du har eit fungerande tableu). Den lukka pengeøkonomien har sin sjarm.
Måten du får poeng på er litt ustyrleg på sikt. Kanskje spelet oppleves betre om du driter litt i om det går bra eller ikkje og berre lever deg inn i verden spelet serverer. Eller kanskje du må vere ein opportunistisk Phil som sitter i eit hjørne og gjer mystiske ting heilt til poengene blir delt ut, og då hopper du fram og tek imot. Rare økosystem-spel vil alltid vere litt ulne strategisk sett fordi det alltid er nokon der til å hogge deg ned om du åpenbart gjer det litt for skarpt. Då er livet fint for Phil som bygger, rekrutterer og hamstrer i periferien, heilt til alt er perfekt.
9/10
Veldig god oppsummering og samd i alt. Eg vart likevel ikkje umiddelbart solgt, men det har meir å gjere med at eg må “like” spelet, eller “vite” korleis det fungerer/reglar/system. Såleis kan eg godt “like” eit spel som eg har null kontroll på før eg har spelt det fleire gonger, eller “vite” nok om spelet til at eg kan leggje opp den strategien som eg synes er lur/best neste gong.
Eks. “Maria” likte eg, men eg veit lite og har null kontroll på kva som er lurt. Eg vil spele igjen! “Feast of Odin” likte eg ikkje, men eg veit korleis spelet er og kva som er lurt. Eg vil ikkje spele det igjen.
Pax Pamir 2nd. ed. er ikkje umiddelbart eit spel eg “likte”. Og heller “veit” eg ikkje korleis det fungerer heilt endå. Eg har stor tru på spelet, og med større “veit”, kjem nok også større “likar”.
Hm. Dette vart ein veldig forvirrande post. Jaja, er nok berre Sten Ole som les den likevel 🙂
Eg tolker dette som eit uttrykk for ein eksistensiell krise. Når ein mister grepet på kva ein likar og kva ein veit, er det ikkje mykje igjen…
Mine antagelser er i stor grad hypotetiske. Rune var tydelig ikkje “dialed in”. Einar skjønte spelet, men brukte fordelen til å rekne djupare på game staten istedenfor å gjere snappy turar. Det var frustrerande å observere. Alt i alt, blei det ein annan atmosfære enn det eg trur spelet legger til rette for og fortener.
Eg trur det morsomme i spelet er samspel/motspel mellom spelarane, og samtidig at spelet lager kontrastar mellom taktiske valg og strategiske valg som ofte jobber mot kvarandre. På søndag var eg for taktisk og tapte grovt. Tableuet og måten du speler kort har mykje å seie for langtidsutsiktene dine. Spelet skjer mykje meir i den sonen enn eg hadde antatt på forhånd.
- You must be logged in to reply to this topic.