Forum Replies Created
-
Posts
-
(Bildet til Rune viser ikkje)
Spelet ser skummelt ut, men når grunnmuren i kva som skjer er forstått så er det eit ganske lett spel å spele. Du bruker to terningar og gjer ein ting på den oppgraderbare menyen din heilt til du tom for vetige actions. Så kjører du ein “reset” som gjer at spelet kjem litt nærmare ein rundeavslutning.
Spelet smykker seg i sivilisasjonsklede, men det er for lite kamp om plass eller diplomati til at ein kan kalle seg det. Det er meir som eit fredeleg Nations med eit kart eller Terraforming Mars med strenge reglar for kva actions du får lov til å gjere. Når spelet er ferdig, kan du sjå på kva du har oppnådd. Sist runde var eg den sosialistiske sivilisasjonen med muterte organiske kragar på nakken og krabbeklør som var ekspertar på polering og utvikla porselen, briller og teleskop.
Dei fleste handlingane var liten i skala. Det meste skjer veldig gradvis som kanskje kan oppleves frustrerande dersom du sitter med analyseparalyse over kvart val med terningane dine. Kombinasjonen av terningane sin tyranni og Gaia Project-aktige målsetningar vil også kanskje stå i kontrast med det som du egentlig ønskjer å gjere i spelet. Det er på ein måte veldig tørt og matematisk, men har tilleggssystemer som prøver å bløtlegge ørkenen: Jakt, events, vêrmeldingar, Grimwolves som plager dei lokale osv. Ser ein vekk frå mekanikkane er spelet vellykka i å lage symbolske representasjonar som gjer at ein leve seg litt inn i verden.
Eg likte spelet. Det var “clean” og veldig ekspansivt med tanke på valg og mulighetar. Det er samtidig det beste Feld-spelet eg har spelt (heilt til eg oppdagar ein exploit) og også det med høgaste læringsterskel.
8/10
—
Reglar, reglar, reglar…
Migration
Om du migrerer fleire gonger med samme triben, gjer dei berre ting i siste ankomstplass (displacement, brannpoeng, development).Favor test
På actions som har ein del som er avhengig av ein favortest, tek du testen først før du gjer noko anna. Dette gjer at du kan bestemme deg for å gjere ulike ting basert på om du klarte testen.Stjele terningar
Når det ikkje er fleire terningar å ta frå displayet, velger du ein av spelarane med mest av den typen terning som du vil ha. Den spelaren velger kva terning han mister. Handingen er ulovleg om du er aleine om å ha flest av den typen terning. Hintet er nok at du ikkje bør ta for mange terningar fordi då kan folk stjele terningane dine.Prosperity
Det er diamantsymbol også mellom dei vanlege ressursane. Desse diamantsymbolene er aktive om du har minst ein av ressurstypen over og under.Det du seier er nok i stor grad i tråd med kva dei fleste i Terraforming Mars-klubben synes (både lokalt og globalt), Nemlig at Grunnspel og prelude er det beste og alt anna er bloat. Det gir i alle fall den reinaste Terraforming-opplevelsen.
Eg er både enig og uenig. Eg har nok heile tida vore litt lunken i forhold til Terraforming Mars som spel. Det er eit spel som eg føler speler seg sjølv. Så eg har aldri vore den største fanen av konseptet. Av dei 3 ekspansjonane var det den mest omstridte, Turmoil, som fekk meg til å like Terraforming littegran. Det gjorde at eg hadde argumenter for å utsette planar til betre politiske tider og gjorde at spelet ikkje lenger var ein rein eksponensialfunksjon. Eg er nok mykje aleine i min elsk for denne eine ekspansjonen.
Colonies og Venus har eg berre nøytrale følelsar i forhold til. Eg veit ennå ikkje kva ein floater skal representere… Ok, eg søkte det nettopp opp på nettet. Det skal visstnok vere ballongstrukturar i øvre atmosfæren av jupiter eller mars der folk kan bu. Terraforming Venus/Jupiter med andre ord.
Tidsmessig er nok 5 timar Terraforming Mars litt i lengste laget. Sjølv om ekspansjonsreglane foreslår ein måte å bekjempe den lange tida på, er nok det beste måten å korte det ned på at ekspansjonane blir strippa ut av oppsettet. Så til slutt var eg kanskje mest enig, kanskje, men konsekvensen er muligens at eg returnerer til hat-modus.
Når kjem Voidfall på bordet?
Reglar, reglar, reglar…
Bare 1 free action per tur
Me kan ikkje gå heilt bananas med free actions. Det betyr kanskje at me ikkje får til alt som me vil. Free action kan gjerast før eller etter turen din.Immigration-kort
Arbeiderklassen og middelklassen trekker immigration-kort separat for sine arbeidarar. Det har nok lite å sei, men gjer at vi kan få mange utdanna folk eller ingen.Trade union (Arbeiderklassen)
Spelaren må opprettholde 4 arbeidarar i kvar industri for å ha ein mann i ein tilsvarande tradeunion.Streik (Arbeiderklassen)
Ein streik mot middelklassen påvirker bare arbeiderklassedelen av firmaet. Streikar vil uansett bli fjerna ved produksjon, men bare der lønna er fiksa vil det vere faktisk produksjon og lønning. Der streiken påvirker vil arbeiderklassen få 1 influence.Demonstrasjon (Arbeiderklassen)
Arbeiderklassen kan demonstrere om det er for mange arbeidslause arbeidarar. Om situasjonen ikkje blir fiksa før produksjon, fordeler arbeiderklassen minuspoeng til motspelarane etter kor mange arbeidsledige det er til motspelarane. Dei får også influence.Automatiserte firma med tannhjul gir ikkje token (Kapitalist)
Det er spesielle actionkort som kan gi machinery tokens.Frihandelslagring (Kapitalist)
Kapitalistane kan importere varer inn i frihandelssona frå utlandet uten å betale tariffar, eventuelt overproduksjon havner også her. Andre spelarar kan ikkje kjøpe desse varene, så desse er reserverte for eksport.State benefits (Staten)
Om du gir vekk noko som ein provide action, har du lov å kjøpe desse frå motspelarane så lenge det ikkje er frå motspelaren som skal få det.Fiscal Policy
Denne loven kan leses som 1 lån eller 2 lån fører til IMF-innblanding når dette blir sjekka, ikkje kor mange lån som går fint å ha. Når nye offentlig virksomhet opner, kan staten fylle dei med arbeidarar (i tillegg til å betale for opningen).Minstelønn
Når minstelønna blir endra, kan/må spelarane endre alle lønningane. Du kan ikkje senke den der det er commited workers.Prisendring
Når foreign trade-policyen blir endra, kan spelarane endre prisane sine. Når loven endrer prisen på helsetenester og utdanning, kan spelarane endre pris for å tilpasse seg.
—Eg er forvirra. Samfunnssimulator er eit godt ord for det. Mekanisk sett var spelet heilt greit. Det var i det store og det heile ikkje så vanskeleg å gjere actionane og å få spelet til å gå. Men korleis ein gjer ting i spelet som ikkje skyter deg sjølv i foten er eit mysterium. Eg trenger samfunnet for å overleve men det er også samfunnet som skal ha lønn, ser ikkje ut til å bry seg om du selger varer til lågar prisar (eller kanskje det bare er Tor Inge?) og skatten var til tider drepande. Det var ikkje lett å handle inn nok varer og tjenester til å gjere middelklassen fornøyd i alle fall. Det blei ikkje mykje betre når Laissez-faire-visjonen til Sturla blei realisert. Me får sjå om me skjønner spelet etter kvart og om det har mange sider å vise oss. Eg trur ikkje me heilt fekk sjå at prisar og lønnsnivå virka som dei burde, men det reflekterer kanskje virkeligheten også. Uansett, kjekt spel.
Eg er kanskje den som aldri have vore veldig plaga av port-actions. Kanskje det betyr at eg er den som tek mest tid på dette. Det er kanskje lurt å planlegge port-actionen din på forhånd slik at du ikkje først ser på shipyard-menyen når du plutselig er der. Enten veit du langt i forvegen at du skal gjere det, eller så er det det siste du gjer, og då kan uansett neste spelaren begynne sin tur tidleg.
Det er nok kanskje eit problem kor mykje lettare det er å kynisk vinne spelet med å berre gå frå havn til havn og handle. Dette er ikkje den kjekkaste måten å spele på, synes eg, så piratvegen er betre gøy-messig. Noko som er litt ironisk er korleis handelsskip er mykje betre i player vs player. Handelsskipa tåler meir og har større mannskap. Det føles litt mangelfullt at ikkje manøvrerbarheten til dei smidige skipa ikkje speler meir inn i desse situasjonane.
Sandbox-sjangeren som spelet representerer er ikkje heilt min favoritt. Dei prøver å oppfylle ein visjon som dei aldri heilt klarer å oppfylle. Historiane dei forteller er enten matte kjedelige dagar på jobb, eller så er dei historien om isen som satte seg i skipet ditt og drepte deg… sakte. Og død er noko ingen av desse spela håndterer på ein god måte. Eg har liknande følelsar om civ-sjangeren, men her er heldigvis designarar villige til å eksperimentere litt med formelen og ikkje nødvendigvis ha med alt som ikkje fungerer.
Eg kjem til å tenkje på eit gammalt spel som heiter fargo city. Det er eit direkte forferdelig spel fordi du omtrent aldri bestemmer kva du skal dille med. Men det er jo samme visjonen. Du er i ville vesten og gjer alt mulig ville-vest ting. Du gjeter kveg frå A til B. Du handler våpen med indianarar i bytte med kanoar. Eg var forresten ikkje klar over den enorme etterspørselen etter kanoar i ville vesten. Så kan du spele på casino. Om du havna i gjeld blei du tvingt til å jakte på skurker for bounties. Osv osv. Poenget er at fleire av desse aktivitetane hadde ein minigame. Og Fargo City blir aldri betre enn gjennomsnittskvaliteten på desse minigamane.
Slik er det litt med Merchants and Marauders også. Minigamene i dette spelet er:
1. Merchant Raid (push your luck)
2. Flytte frå A til B på kartet (kva vil eg gjere på no?)
3. Slåss med båtar som gir motstand (trill terning)
4. Trekke 6 kort for å sjå kva marknaden har å tilby i havna (Skal eg vente ein til tur for å få nok til Glory?)Eg etterspør anten litt betre minigames eller eit konsept som faktisk klarer å oppfylle visjonen. Men for å ikkje bli misforstått, eg hater ikkje Merchants & Marauders. Det er heilt ok. Eg kunne også dradd spelet Dead Reckoning med i innlegget. Det har betre minigames, men det går så langt på det mekaniske at historien er heilt borte.
Spelet er fortsatt fantastisk. Denne gongen prøvde me ein 3-player-variant som eg syntes fungerte fint sjølv om det strategiske ikkje var 100% på plass siden vi fortsatt er dumme. Kvar faksjon setter sitt preg kva som skjer på brettet.
Eg spelte Circadians som har ein fly som raskt kan flytte forbi hindringar med supersoldatar som er hindra av at dei ikkje er så mange. Dette gir ein god del kontroll og fleksibilitet i forhold til å styre kor dei store konfrontasjonane skal skje. Det som held dei tilbake er at dei strategisk ikkje ønsker å konsentrere styrkane då dei trenger å styre store område for å lykkes.
Tor Inge spelte Jrayek som enten rekrutterer ekstra ledarar i kamp eller selger dei ut til motstandarane. Det som gjer Jrayek farlege er at dei går hardt etter ledarane dine for å vinne, inkludert dei som er utleigde. Du er med andre ord best tjent med å møte dei i kamp utan ledarar som er ein fantastisk ulempe.
Øyvind spelte AI som kan ause ut styrkar. Dei vinner ved å drepe soldatar og ikkje nødvendigvis å vinne kampane. Dei blir derfor ein faksjon som ein helst vil unngå kontakt med. Dei utarmer deg kontinuerlig om du gir dei muligheten.
Spelet har mykje dybde i forhold til å forutse planar. Du bør vite om spelarar er villige til å betale prisen for å gjere actioner fordi litt av dei “pengane” går til deg som gjer at du kan finansiere dine eigne planar. Movementfasen blir fargelagt av kven som kan velge kamp først. Dette fordi det har enormt å seie for korleis styrkane kan løsne seg frå pins eller omfordele seg etterpå. Du sit og må visualisere kva du trur andre planlegger og tenker slik at du overlever at du må ta eit valg først før motstandaren får gjere mottrekkene sine. Spelet hopper opp i anseelse for min del. Eg hadde det litt ufortjent med på topp 5 lista mi sist, men det er godt mulig at den er med der neste gong også.
Eg er litt delt i min oppfatning av spelet. Det har litt GMT-tendensar med reglar som av og til slåss litt med seg sjølv og ein underliggande forventning til at du har lest og memorert heile regelheftet ned på setningssamansetning. GMT-spel har likevel ofte gameplay som gjenspeiler realiteten til ein viss grad. Her synes eg Border Reivers manglar litt. Hestar går i fengsel og blir til fleire hestar når dei rømmer. Sauer og kyr er begge dyr men oppfører seg på heilt omvendte måtar i spelet på hundre måtar. Og det som er mest rart er måten vi farmer victory points med hits som ikkje gjer noko spesielt. Så dette er element som du må mentalt undertrykke for å nyte spelet.
Det som er kvaliteten i spelet er drafting-delen i spelet. Det er her du virkeleg har handlekraft i spelet og styrer kva du kan eller ikkje kan gjere. Kven og kva du raider i spelet vil nok som regel vere diktert av spelarrekkjefølgje og sårbarhetar på brettet. Så det er mindre interessante valg i dette spelet.
Det som avgjer kva du synes om spelet er egentlig kor god historien du spinner mens du speler er. Vi er jo alle folk som ønskjer at vi hadde liv som sauebandittar med smålege feidar med naboane, og dette spelet gir deg jo nettopp mulighet til å leve ut denne fantasien til det fulle.
No er det ei stund sidan me hadde Feast for Odin. Dei siste gongane har me også unngått å bruke Norwegians-ekspansjonen i frykt for regelkluss og regellesing når me heller berre vil spele og ha det gøy. Ekspansjonen er forøvrig i BGG-kretsar framheva som ein obligatorisk ekspansjon på grunn av alle problema den fikser. Nylig hadde Sturla spelet med seg i adventure-sekken sin og me tok til mot og hadde med ekspansjonen.
Spelet er stort sett det same. Det er ingen store inngripande endringar i spelet. Det er eit nytt action-brett, men ein må studere godt for å oppdage heilt nye actions. Den einaste store revolusjonen er ei ny kolonne med actions av omlag same type som dei andre. Grunnspelet baserer seg på å anten sende 1 viking og få til noko lite, 2 vikingar og få til litt, 3 vikingar for å få til meir og trekke eit kort eller 4 vikingar og få til masse og kunne spele eit kort. Den femte kolonna lar deg anten spele 1 viking eller å sende 2 vikingar og å spele eit kort. Det er også eit felt som grovt sett er like kraftige som dei i tredje kolonne. Så kvifor ikkje bruke desse felta heile tida? Jo, det er fordi om du legger ein viking her, så er du ferdig for heile runden. Det er med andre ord ein måte å avslutte runden din på med eit utvalg som ikkje er oppbrukt.
Når me snakkar om oppbrukte actions, så er ein annan endring at spelet tek vekk kopieringsfelta i spelet. Det betyr at trykket på dei normale actionane er mykje høgare. Feeling-messig er dette den store forskjellen i spelet. No blir dei gode planane dine konstant blokkert. Det er ein reell fare for at andre spelarar kan kvele all framgang dersom du spesialiserer i same retningen som dei. Dette er nok ikkje noko alle likar, men det gjer i alle fall spelet litt meir dynamisk og tvinger deg til å tilpasse ut ifrå kva som foregår.
Det er litt andre ting med i spelet også, men dei har lite å seie. Det er fleire øyer å populere med ting, du har fleire typar gods, spesielle småhus du kan bygge eitt av og du har muligheten til å emigrere med kvalbåtar. Det føles egentlig berre som fyll for å rettferdiggjøre å kalle det ein ekspansjon og ha alt i ei middels stor eske.
Konklusjon: Ekspansjonen er god, men eg vil påstå ikkje så essensiell som BGG-folk vil ha det til. Grunnspelet er bra som det er sjølv om det er ein litt meir navlebeskuande opplevelse. Ekspansjonen er heller ikkje ein skummel ting å tre over grunnspelet. Delvis er dette fordi regelheftene til ekspansjonen og grunnspelet har eit layout som gjer ting overkommeleg utan å måtte forberede noko på forhånd.
Uansett er det fint å få Feast for Odin på bordet igjen. Det er eit Uwe Rosenberg-spel som gjer noko anna enn dei andre, som føles som om dei alle er same spelet. No skal eg ikkje snakke vondt om dei (eller det) andre heller, dei er heilt greie dei også. Men eg likar godt å spele tetris med umulege brikker. I går gjekk det heilt elendig, og det var kjempegøy.
Eg er foreløpig litt skeptisk til remastered-editionen. Det er litt lite som er kunngjort om det. Eg er litt usikker på publisheren som hovudsakleg har drive oversettelser. Designar-folka har ingenting anna registrert på seg sjølv. Bildene som er utgitt til no har ein AI-kunst-vibe. Det hjelper ikkje at eg er litt lunken på originalspelet (men remastered skal visstnok “fikse” på det som eg likar minst med originalspelet). Men, kanskje når kampanjen er i gang vil det vere nok til å overbevise om at remastered er eit steg vidare og ikkje eit blindspor.
Me kan gjerne spele meir RoR, men det har vore ei stund sidan me har klart å planlegge eit spel på forhånd med 6 spelarar i same rommet på same tid. Dei gongane me har vore mange, har det som regel vore ein tilfeldighet.
Organiseringsmessig er det forbedringspotensial, ja. Kanskje eg kan kjøpe eit par gmt-brikke-skrin via meeplegalaxy.
Reglar, reglar, reglar…
Portugal
portugal starter spelet som ein stat ingen kan krige med eller påvirke. Dei kjem i spel med eit eventkort. Piratvirksomhet mot dei fungerer, også før kortet kjem.Religiøs seier
Protestant vinner umiddelbart med 50 område kovertert. Spania eller Frankrike vinner om det er 9 eller færre område.Ottoman-ekspedisjon
Ottoman kan sende ekspedisjonar til det indiske hav uten Suez-kanalen. Slike ekspedisjonar ankommer skada.
Nye ledarar og returnerande ledarar
Ledarar som kjem inn i runde X blir plassert under Spring Deployment. Plassering skjer i home space eller home port som er under kontroll. Unntak for protestant som kan plassere når hovedstad blir ippretta. Spanske Don John kan switche mellom sjømann og landmann på spansk impuls så lenge hsn står på egna område.War triggers
Det finst eit par tilfelle som utløyser krig uten krigserklæring. Av dei mindre opplagte er at England går i land i nederland uten å vere alliert med Spania, eller at Spania går i land i Irland/Skottland (som dei ikkje har lov å gjere tidleg i spelet). Desse tingene står oppført på player aid.Fengselsbryllup
Par kan ikkje forlova seg i fangenskap, men om nokon blir tatt til fange i ettertid vil bryllupsfesten foregå som normalt.Galleon vs Galley
Galleon får minus på interception og avpid battle i middelhavet. Galleys får færre terningar på kamp utanfor middelhavet.Har “pakka ut” kampanjen i spelet slik at alt er klart. Kampanjen var hjernedød tekst som er totalt frakobla spelet så det er ikkje store tapet.
Dei nye tingene i spelet er:
– Nye tiles og kort av samme typen som dei som er der fra starten. Null stress.
– Ny switch action som bruker eit brukt kort hos ein motspeler og rydder litt i motoren til same spelaren.
– Nye faksjonar + pluss meir “gøye” versjonar av alle faksjonane.
– Startkort-drafting på starten av spelet.Siden eg hadde spelet heime likevel, testa eg solo-moden. Det var ikkje gøy i det heile. Alt handla om å chaina actions og å finrekne ressursar og prøve å få så mange poeng som mulig. Multiplayer-reglane er meir fornuftige.
Den mystiske med forskjellen er at det er laga ein spesialregel for flavour på uselt brennevin men at det likevel utgjer nesten ingenting. Der det er litt forskjell er når du likevel kan selje brennevinen på siste runden.
Angåande om det er best å selge så snart du kan for å skaffe kapital, er eg ikkje så sikker på. Du kan leve litt på å selge smaksprøvar og lage lågkvalitetsprodukt. Så kjem du sterkt tilbake seinare. Kanskje.
Kjøp.
Putt inn i maskinen.
Sjå om det som kjem ut passer i forhold til oppskrifta di.
Lagre eller selg.
Gjenta.Førsteinntrykket er bra. Spelet straffer dei som gjer det same og belønner dei som gjer sine egne ting, som ikkje er uvanleg i slike spel. Spelet er litt spisst i forhold til konkurranse om kven som kjem først til mølla. Her gjeld det å vere opportunistisk i forhold til kva som er ute til salg i butikken. Om det går gale, så kan du likevel som regel få ut vodka eller moonshine for å holde maskinen gåande.
—
Reglar, reglar, reglar…
Lite å tilføre her. Ja, vi får lov til å selge fleire gonger per runde slik som me fant ut. Du må ikkje bruke signaturingrediensen for å lage signaturbrennevinen. Du får bittelitt færre poeng for flavours om du ikkje selger før spelet er ferdig (som berre er mystisk siden det er snakk om minimalt lite forskjell).
Kjære Amerigo
Du var ikkje heilt gløymd. På tross av at du er pryda med namnet til myrkets fyrste, Stefan Feld, nådde du nok ein gong bordet. Vi pusla saman brettet ditt og trengte berre gjere to justeringar for å følge reglane. Vi heiste opp tårnet som aldeles ikkje er plagiert frå Shogun. Vi måtte lesa litt reglar, men det tok ikkje lenge før vi var i gang.
Eg mimrar om gamle dagar då me spelte deg. Me koste oss ute i øyriket. Me satte båtane i land og laga trading posts med full fridom. I samarbeid gav me sivilisasjon til verden. Unyttig villmark blei bytta ut med fruktbar industri som kan forsyne gamle Europa. Vi deler likt på godene, og alle får mange poeng i vakkert fellesskap.
I dag viste du ditt sanne ansikt. Du frista oss med skatter, men du hadde ikkje nok til alle. Delingskultur blei bytta ut med grådighet. Øyene var stengt for gjester før dei eingong blei navngitt. Om det var fleire plasser å legge til kai, var svermar med båtar raskt på plass. Bulldozerar hasta seg til motsatt side av øyer kun med hensikt å ruinere landskapet og gjere det utilgjenglig. Dyrkbar mark blir med kløkt avgrensa av taktisk plassert men elles kunstig motiverte bygningar. Og tårnet ditt som tidlegare hadde gitt eit mangfold av valg gav no gong på gong actions som me ikkje ønskte oss. Piratane dine som skulle ha holdt oss litt i sjakk var tannlause og lett bestukke. Du lo av oss då me hjelpelaust krangla om det vesle som var igjen.
Kva tid blei du til ein ondskapets skule? Eller var du alltid slik uten at vi visste det?
